انسانی که اشرف مخلوقات است گاهی به جایی میرسه که تاحد حیوان و حتی پایین تر هم سقوط میکنه،ویکی از عوامل که باعث سقوط انسان میشه غفلت هست، قرآن میفرماید: “ما مسلما بسیاری از جنیان و آدمیان را برای دوزخ آفریده ایم زیرا آنان را دلهایی است که به وسیله آن معارف الهی را درنمی یابند، و چشمانی است که توسط آن حقایق و نشانه های حق را نمی بینند، و گوش هایی است که به وسیله آن سخن خدا و پیامبران را نمیشنوند،آنان مثل چهارپایاننند بلکه گمراه ترند، اینانند که بی خبر و غافل اند.” سوره اعراف آیه179

هدف اصلی آفرینش خداپرستی و عبودیت است، ولی نتیجه ی کار بسیاری از انسانها دراثر عصیان و طغیان و پایداری درکفرو لجاجت، دوزخ است، گویا که دراصل برای جهنم خلق شده اند.

چگونه میشود که با غفلت این بلا بر سرانسان می آید؟

منشا تمام شرور، غفلت از خداست. انسان براساس توجه به خداست که انصاف،عدالت،رحم و مروت در او زنده میشود.شیطان وقتی میخواهد انسان را به گناه دعوت کند اول کاری که میکند این است که فکر انسان را از خدا به خود انسان برمیگرداند و به سمت مصالح و منافع و تعلقات خود میچرخاند.

وقتی انسان به خود توجه کرد، کوچک و حقیر و ضعیف میشود، همتش پایین می آید، مسائل بزرگ را فراموش میکند، مسائل کوچک برای انسان تلخ میشودبه واسطه التفات به خود یادخدارا فراموش میکند، دقیقا با چیزی که برای حفظ خود انجام میدهد صدمه و لطمه میبیند. خداوند متعال چرا مسئله حضرت آدم را در بهشت به طور مکرر در قرآن ذکر میکند؟ برای اینکه اول انسان فکرکندکه من از حضرت آدم بالاتر نیستم ومواظب و مراقب باشد.

انسان باید همیشه به یاد داشته باشد که خداوند اورا از نطفه ای گندیده و ناچیز آفریده است و هرچه دارد، بخشش خداوند به اوست و انسان ازخودش چیزی ندارد.

در پایان یکی از راه های غفلت زدایی ذکر خداست، اینکه همیشه به یادخداباشیم و بدانیم که او از رگ گردن به ما نزدیک تراست.

ویکی از راه هاهم این است که زیاد به قبرستان و زیارت اهل قبور برویم تا خیلی به خوشی دنیا دل نبندیم و از محرومیتهای آن نگران نشویم وهمیشه به فکر مرگ و آخرت باشیم.

و….